0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
844
Okunma
Böyle bir hayat hayel etmemiştim oysa... Toz pembe, yalansız hayellerim vardı... Neler yaşamış, neler ummuştum hayattan. İki kere iki dört etmedi yani. Oysa Türkiye’nin küçük bir nahiyesinde kütüphane memuru olmayı düşlemiştim kitaplarla içli dışlı olmak, onlarlarla dertleşmek ufkumu açmak, genişletmek iştemiştim. Ama hayat bana gülmedi, beni bambaşka bir şekle soktu. Ayrı istikamete gitmeye zorladı. Hayatı resmetmek gerekirse herşey tamam ama ona suret ekleyemiyorum. Ben yapıyorum hayat alabildiğince biçimlendiriyor kendini bize ise sadece rolümüzü oynayıp yaşamak kalıyor tabiki. Onu tamamen yaşayabilirsek ne ala, yaşamanazsak klasik bir söz: kaderimiz yaşayouz. Doğru söze denir? Sadece şapka çıkartılır. Ben ise aynen bunu yapıyorum ve şapkamı hürmetle çıkarıyorum...
