Hissiz-leş-mek.


Tam olarak bu . Hissiz bir leş’ten ibaret bu bedenim. Belki ağır bir tabir oldu benliğime. Tabi kaldıysa hala biraz ben. Eskiden"yaşayan ölü"derdim kendim için ama "yaşayan" fazla geldi bir müddet sonra. Bir kaç gündür gözüm geçen sene ardıç ağacına kurduğumuz , şimdilerde ise askıda asılı kalmış salıncak ipine ilişiyor. Salıncakları hep çok sevmişimdir .Beni bulutlara kadar uçurur en azından ben öyle hissederim . Kollarımı açar gözlerimi kapatır ve bulutların arasından kendime yer açardım , bulut olurdum sanki... Neden şimdilerde aynı hazzı vermiyor ki bana ?


Salıncak ipi askıda durmasın değil mi ? Ardıç ağacı canım ardıç ağacı beni yine sallar mısın, yine beni bulutlara uçurur musun? Beni yine bulut yapar mısın? Beni son bir kez salla ardıç ağacı . Yalancıktan değil salıncaktan ölüm olsun bu. Ardıç ağacım darağacım olsun bu gece. Hadi Ardıç ağacı salla beni hadi uçur beni bulutlara hadi bulut olayım.Bulut olayım da yağmur diye yağayım üstüne. Hadi darağacım söz aramızda kalacak bu.