Kadınla adam ellerinden tuttukları erkek çocuğuyla yolu geçip otobüs durağına sokuldular. Bekleme koltuğuna oturdular. Kadın çantasından çıkardığı maskelerden birini kendine takıp diğerlerini çocukla adama uzattı. Adam maskesini taktıktan sonra çocuğa yardımcı olurken çocuk kadına merakla "Anne dünya dönerken biz nasıl düşmüyoruz," diye sordu. Kadın sıcak havada zor nefes alıp veriyordu. Soruyla uğraşmak istemedi. "Babalar her şeyi bilir." Adam otobüsü beklerken sıkıntısını dağıtmak istedi. Büyük bir keyifle el kol hareketleriyle de renklendirerek anlattı. Çocuk çok mutlu oldu. Parmağını havaya kaldırarak bir sorusu daha olduğunu gösterdi. Adam bilmiş bir tavırla "Sor bakalım." Çocuğun gözlerinden büyük bir sorunun geldiği okunuyordu. "Ben nasıl oldum?" Kadın kıs kıs gülerken adamın eli ayağı birbirine dolanmış "Oğlum, biraz daha büyü konuşuruz," diyerek başından savmaya çalışıyor, çocuksa babasının zorlandığını fark etmiş, "Baba, baba," diye ısrar ederek eğleniyordu. Adam, virajı dönen otobüsü görünce derin bir nefes aldı. "Hadi, hadi toparlanın." Ayaklandılar. Otobüs; maskeli oturan, ayakta yolcularla balık istifi olmuştu. Şoför parmaklarıyla dolu işareti yaparak durakta bekleyenlerin çaresiz bakışları üzerinde, durmadan devam etti. Çocuk adamın elini çekerek "Baba, baba neden arka arkaya iki otobüs geçmiyor?" Adam "Oğlum, annenle düğün salonundan çıkıp evimize geldiğimizde..."