1
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
524
Okunma
kimseyi değil
en çok kendimi özledim
aynalarda aynı yüz
hayır bu sen değilsin..
bekledim kendimi
çok bekledim bıraktığın yerde
hani unuturum belki
belki gelirim diye kendime
sevdim
sevildim de
lakin kapanmıyor o yara
çok sevilsen de
kimseye değil
en çok kendime sitemim
çocuklar gibisin derdin
tutuştuk ya hani
o ağacın altında
sende kalmış bir elim..
..
mutlu ol demiştin
giderken
susmuştum
ama çok erken
..
hatırla
ellerin kapıda
ayağın eşikte
sen de susmuştun o an
hani nasıl baş ederim bilmem
onca hatıranla
..
yolları değil
yıllarımı özledim en çok
bir de bölüştüğümüz açmayı
hani demiştin ya
cimrisin sen
sana yok..
Şiirin sahibi
Cevap Yaz