....Hep aynı duygu sarıyor içimi. Birşeylerin eksik olduğu duygusu kesiveriyor yolumu. Tam gülerken şen kahkahalar eşliğinde, yüzümde donuyor gülüşüm. En güzelinden hayaller kurmaya çalışıyorum, yine aynı duygu. Bazen doyumsuz olduğumu da düşünmüyor değilim doğrusu. Neden tam alamıyorsun nefesini? Neden hep yarım kalıyor sözlerin? Ne istediğin? Diye söylenip duruyorum kendime...

....Satırlarla tamamlamaya çalışıyorum bu eksik yanımı. Elimde bir kalem, bir defter hep birşeyler yazıyorum...Olmuyor; bir daha, bir daha yazıyorum. Ama yazdıklarım bile ihanette bana. Tamam şimdi buldum diyemedim hiç...Her satır bir hendek oldu. Sözler az kaldı. Anlatamadı beni bana.

....Geceler uzadı uzadı, uyku girmedi hatta ağır göz kapaklarıma. Günler bir o kadar kısaldı. Tekrar kendimi aramam için geceleri çabucak getirdi bana. Her gelen gece bir ümitti arayışlarıma. Kendimle başbaşa kaldığım saatlerdi, ama sanki bana ait değillerdi. Her seferinde bulacağım bu yokluğu, bu beni saran eksiklik hisini diyorum. Koyuluyorum düşüncenin çetrefilli yollarına. Yine mağlup ayrılıyorum bu oyundan. Göstermiyor kendini. Gizemli bir yokluk karşıma çıkan. Bir bilsem, bir bulsam biliyorum yapacağımı ben.

....İşte yine arayışlarım boş çıktı. Bulabilmiş değilim eksik yanımı...Yine koca bir gedik açtım. Kazıdım, kanırttım, kaşıdım tüm bildiklerimi ama nafile erişemedim...dizdim sıra sıra elimdekileri, varları, yokları, biten, başlayanları. Bu huzursuzluğu yaratanı bulamadım.

....off ya! Artık çık karşıma.
....Aşk mısın sevda mı?
....Dost musun düşman mı?
....Yoksa eksik yanım sevgi mi?
....Ama seviyor beni, annem, babam, çocuklarım, kardeşim.
....Sevmese de benim sevdiklerim, var yani bir iki sevenim...

....Çık artık karşıma da seni yok edeyim
....Yatağım diken olmaktan vazgeçsin azıcık huzurla uyuyayım...
....Halâ beklemedeyim...

ASLI DEMİREL...