MEŞHURDUR CAN DİVRİĞİM

Daha dört yaşlarında bir çocuğum
Tabii o zamanlar Sivas divriğinde ahmetpaşa mahallesinde oturuyorduk kendi evimizde kapımızın önünden kervanlar geçerdi hani bilirsiniz meşhur ipek yolunu onun bir geçiş güzergahlarından biride bizim evin önünden geçerdi at dan tutun deveye kadar her türlü genç yaşlı hayvanlar vardı renkli insanlar vardı hatırlarım o devrin insanları bir başka idi.kapımızın önünde bir kuyu vardı babaannem kızardı rahmetli sakın gitme oraya diye evimiz iki katlı koskocaman bahçesi vardı bir sokak boyu kadar ceviz / elma/ armut dan tutun ceviz ağacına kadar çok meyva ağacımız vardı biberi domatesi maydanozu patlıcanından tutun kabağın kadar iki kanatlı koca kapısı vardı kocaman kapı tokmağı şaşalı iki katlıydı evimiz boydan boya balkonu vardı ne bileyim işte çocukluk tavuk dan civcivden bile kaçardım bir gün dişim Ağrımış tabii anneme söylemişim annem de kaynanası a yani babaanneme iletmiş o zamanlar o devirlerde gelinlik yapmak çok daha zordu annem benim elimde tutup da dişçiye götürecek nerde tabii babaannem elimden tutup beni çarşı ya dişçiye doğru yola çıktık divriğinin o meşhur sıralı dizilmiş taşlı yollarında Divriğinin meşhurdur çarşısı
giderken ağlamıyayım.diye bana şeker almıştı babaannem başında fesi sarılı yamalı önlüklü bir Sivas anası yabasanlı meşhur Ali babanın ablasıydı aklıma geldi bir not düşeyim dedim o dönemin insanları canları bir başkaydı duruşları saygıları dostlukları başkadı candan içten samimi dört yaşımda hatırlıya bildiklerim bundan ibaret başka anılarda buluşmak dileği ile sevgiler saygılarımı iletiyorum dostlara