Çalışma hayatında yaşamış olduğum bir anım.

1980 li yıllarda Asker darbe sonrası sıkı yönetim ilan edilmişti. O zamanlarda tarihi pek hatırlamıyorum. Valilikten resmi dairelere teblgatta tüm memurlar kendi masasında oturacak ve Türkçeden başka dil konuşulmayacak deniyordu.

Hatay’da gelen mükelleflerimizin çoğu arap kökenli olduğundan hiç Türkçe bilmiyenleri de vardı.

Yaşlı ve muhtaçlara vatandaşlarımıza maaş bağlam işemlerini düzenliyordum. Birgün maaş bağlanması talebiyle yaşlı bir teyze geldi, evraklarını aldım. Işlemlerini yaparken bazı sorular sormak zorundaydım ama, ben arapça bilmiyorum teyze de Türkçe.

Arkadaşlardan rica ettim yardımcı olsunlar diye ama emir var, korku var kimse tercüman olmaya yanaşmadı. Şaşırdım ne yapayım işlem yapmak zorundaydım bide.
Derken bildiğim kadarıyla doğru yanlış arapça kelimelerle yanlış teyzeye
" Teyze valla ben arapça bilmiyorum türkçe birini yanında getir işlemlerini tamamlıyayım" dedim. ahhh demez olaydım. Teyze, bir hışımla bana tabiki arapça " Sen şeytansın biliyosun ama konuşmak istemiyorsun" demezmi, çok üzüldüm oysa ben kendisine yardım etmek istemiştim.

Arkadaşlar da kahkahayla gülmeye başladılar. "Arkadaşım teyzeyle arapça konuşuyorsun, birde bilmiyorum diyorsun inanır mı sana hiç" dediler. Bende sizde yardımcı olsaydınız ne olurdu. dedim.

Çalışma hayatında öyle anılar yaşanıyor ki bazılarını hayat boyu unutamıyorsunuz. Sevgi ve saygılarımla.


Melek Dönmez/İST