Bir gün gelecek bırakıp gittiğin enkazı hatırlayacaksın . tozlu sandığının örtüsünü kaldırıp bir albüm çıkaracaksın içinden .
Mutlu olduğumuz , birbirimizi hiç bırakmayacak gibi sarılmış fotoğraflarımıza bakacaksın .
Bir şey kopup akacak içinden . Sanki kalbinin hayat bağları çözülmüş gibi .
Elin telefona gidecek aramak isteyeceksin ama korkuların , yitip giden cesaretin tutacak seni .
Söylesene hangi köz alevlendi içimizde bizi yakıp kavurdu ?
Ne oldu bize bıçaktan daha keskin sözleri batırdık yüreğimize ve bir daha tutamadık ellerimizi .
ben söyleyeyim ; bende sevdiğin ne varsa artık sana yabancı , soğuk .
Aşk sandığın duygu yarana merhem acını dindirsin diye sürdüğün ilaçtı .
sen bende yalnızlığını giderdin , yorgunluğunu dinlendirdin .
Ve sonunda iyileştin . yeni doğmuş kuş Misali açtın gözlerini . dedin artık gitme vakti . Hayali bir parmağın bıraktığı yazıyla pencere camının buğusuna... hoşçakal.