Ah o eskiler kime sorsak eskiler deyince derin bir ah çeker dönem dönem ben de çekiyorum eskilere hep bir özlem var!
Eskiler daha mı güzeldi yoksa bizler o zamanlarda daha mı çok kıymet biliyorduk?
Eski bayramlar daha bir gün önceden alışverişe çıkılır en güzel kıyafetler alınır türlü tatlı ile tepsiler doldurulur her şekerden bir çeşit alınır bayram iple çekilirdi bir heyecan olurdu içimizde hemen kıyafetler giyilir saçlar yapılır büyüklere koşulur elleri öpülür hayır duaları alınırdı özlemiyorum desem yalan olur geriye dönüp baktığımda rahmetli dedemin her bayram cepleri şeker dolu olurdu ve bizi alıp alışverişe götürürdü bayramı iple çekerdim dedeme gidicem diye bazen mezarına gidince içimi bir burukluk kaplıyor ve diyorum dede bak ben geldim hani şekerlerim yine tut elimden gezdir beni ama ne o çocuk kaldı ne de dedem bayramlar bile eski tadında değil!
Her şey başkalaştı...
Toplum olarak zor günlerden geçtiğimiz şu zamanlarda bayramların sokağa çıkmanın ve bir iki dost sohbetinin değerini daha da çok anlar oldum.
Eskiye dönüş var şimdi tüm beyinlerde geçen gün bir arkadaşımla telefonda konuştum malum Corona’dan dolayı buluşamıyoruz neyse bana emekli olacağını kararını verdiğini söyledi çok sevindiğimi söyledim ama ne yapacağını bundan sonraki hedeflerini sordum..
-köyüme döneceğim organik meyve sebze üreteceğim bıktım artık şehirden şehrin araba sesi ve gürültüsünden kafam artık sessizlik istiyor dedi, durdum ve düşündüm evet haklıydı artık sükunetten başka ne beklentimiz olabilirdi ki hayattan ama köy hayatı bana göre değildi yapamazdım yine de arkadaşımın hevesini kırmadım -çok iyi düşünmüşsün dedim yerinde ve mantıklı bir karar keşke ben de yapabilseydim yaşayabilseydim ama ben köy kızı değildim ki bir ocağı bile yakarken zehirlenmiştim köyde nasıl yaşardım ama yine de her şeyim organik gelecek ve ben de pazarlarda nereden geldiğini ne aşamalardan geçtiği belirsiz meyve sebze yemeyecektim.
Bir hafta geçti geçmedi arkadaşım beni köyüne davet etti Corona’dan dolayı gidemedim ama o fotoğraflar atmış o domatesler biberler en çok da minik kabaklar öyle güzellerdeki ve karar verdim belki köy yaşamanı beceremem ama bir kere hobi bahçesi alıp deneyeceğim.
Belki bir gün herkes benim ektiğim ve büyüttüğüm organik meyve ve sebzelerden alır kim bilir düşüncesi bile harika değil mi o halde yolum uzun işim çok ve arkadaşıma minnettarım bazen bir telefon tüm hayatını değiştirirmiş insanın tıpkı benimki gibi.