Bir hüzün kurulu bu yolda..Bütün sevgilerimizi ayçiçeği sarısında ısıttığı süresiz ve ölçüsüz bir çiçek demeti var yüreğimde.Adı her neyse kalbime sığmıyor yollara dökülüyor, yürümek istiyor, bir çocuk sevinciyle zamanı kovalamaya çalışıyor..
Yol, takvim, saat= Beklemiyor, bekletmiyor .. Peki ya sen Maverya neredesin? Yoksa yine oyuncağı yalnızlık olan kalbini nerede bıraktın.Kaç yol gezdin, ne kadar dinlendin, ne kadar sevdin!...Hangi yolculuklarda yüreğini bir şehirde bıraktın.Hangi vedada heyecanına yenik düştün...
Ďüştüm..Bir yüreğe, bir söze, bin merhamete..Maverya seninle ben bilinmezliğe düştüm.Sen "yol" dedin ben yola düştüm.Yolun bütün güzergahlarından geçtim.İyiliğe, güzelliğe ve sessizliğe...
Sessizlik, senli yolun durağı oldu Maverya..Sadece ben bekliyorum burada seni..Yine yollarda kurulmuş, ellerimde ayçiçeği hüznü, yüreğimde zamanın çocukça sevinciyle birlikte...