Babalar çocuklarını neden pek öpmez bilir misiniz ?
Anneler şefkat ve sevgi yumağı olurken çocukların üzerinde, babalar neden hep mesafeli bir duruş segiler, hiç düşündünüz mü ?
Aile bir kaledir, baba o kalenin mimarı, anne ise içindeki yaşamın kaynağıdır. Kaleyi çepeçevre saran surlar, babanın yüreğinden kopan endişe taşlarıyla örülmüştür. İçini sürekli kemiren korkuların alnına yığdığı terler harç olmuştur o taşları birbirine tutturan...
Evet...Babalar hep bir korku içindedir.Tam, bir yanı sevinç ve gururla şenlenecek olurken, bir yanı boyun büker karamsarca.
Çünkü bu dünya fanidir ve ölçüsüzce sevmeye gelmez hiç bir şeyi. Bu gün varken, yarın uçup gidiverir elinden !
Sevmeye bile korkar babalar, gözünden kıskandığı evlatlarını !
Gözlerden uzakta, güneş bile aşikar etmesin diye geceleri uyurken sever, öper, koklarlar.
Bir kendileri bir de Allah bilir bu manalı sırrı...
Evlat, çözer bilmeceyi bir gün...kendi de baba olduğunda. Lakin, sarılıp boynuna, doya doya öpeceği bir babası yoktur artık yanında !
(Onuncuköylü)