ÇİÇEKLER SUYLA AÇAR(ÖYKÜ)1.BÖLÜM
Munise henüz yedi yaşında masum bir kızdı.
Badem gözlerinde hüznün en derin girdaplarını yaşarken, kestane saçların da bir anne eliyle okşanmamış yılların derin izleri asılıydı.Çünkü ; daha üç yaşındayken Annesini kanserden kaybetmiş , buruk bir çocukluğun izlerini taşıyordu.
Bu yüzden olacak ki, Munise nin çakmak gözlerinde yağmur bulutları hiç eksik olmuyor, adeta kendi hüznünde boğuluyordu.Yaşıtları gibi şimartılmamıştı.Bir Anne eliyle o kestane saçları taranmamıştı.
Kime naz yapacaktı ki, bir maden işcisi olan babası da ekmek derdine düşmüştü.Sabah inerken kömür ocağına akşama kapkara yüzüyle yorgun dönüşü Munise yi dahada üzer,kara gözlerine yaşlar bulut bulut çökerdi.
Yedi yaşına kadar babannesi büyütmüştü.Ama artık O da yaşamıyordu.Malesef ölüm tüm sevdiklerini almıştı bir bir.
Her şeye rağmen hayellerine sarılması gerekiyordu.Sevdiklerinin yokluğunu küçük yaşta tatmıştı ama babası vardı yanında şükretmeliydi.
Nede olsa okula başlayacaktı ve en büyük hayalide edebiyat öğretmeni olmaktı.Kendisini öğretmen gibi hayel eder, bir nebzede olsa annesinin ve babannesinin yokluğunu unuturdu.
ZEHRA YÜCEL(19.5.2020)