Dinde en önemli unsur namazdır .Onu kaldırdığınızda din binası uçuruma yuvarlanır ve çöker.İbadet insana huzur veren onu hiç yaşamadığı iklimlere ulaştıran ve orada çok farklı şeyleri hissettiren ve bunları ruhumuza ve manamıza tattıran çok yönlü bir ibadettir.Namazın şuuruna varmak konsantrasyon gerektiren bir iştir.Namaza başlarkanki tekbirin ardında dünyaya ait herşeyi arkada bırakmak ve manevi deryalara dalmaya hazır olduğunu ifade etmek vardır. Bu şuur içerisinde insan sevdiklerini ve çok sevdiği dünyaya ait şeyleri geçici olarak terkeder ve yüce Rabbine sığınır ve ondan onun rızasını ister. Gözlerini kapayıp kendisini bir şekilde namaza vermeye çalışanlar vardır.Bu doğrumudur değil midir ? Bilemiyorum, ama herkes farklı şekillerde namazla irtibata geçmeye çalışıyor. Biz insanlığımızın gereği kulluğumuzu ifade edip Rabbimize bunu sunarken ondan başka dayanak olmadığını bir an aklımızdan çıkarmamalıyız.Yol geçen hanı gibi herkesin içine girebileceği bir atmosfer değildir namaz.Onunla aşılması gereken vadiler aşılır ve insanlar kurtuluş yolunun birer sadık yolcusu olurlar.Bu yol çetrefillidir ve dikenlidir.Hemen ha deyince giremezsiniz bu yola.Bazen Uludağda soğuk suyla abdest almak gerekir hemde hiç üşenmeden.Bazen bir davet karşısında hayır deyip namazım herşeyden önemlidir diyebilmektir.Bazen en zor şartlarda bile önce namaz sonra iş, şuuruna ermektir.Nasılsa yaparım düşüncesiyle mesafe katedilemez ve kazaya kalan namazlar alında büyük bir leke olarak kalır.Suçsuzluğun arkasına sığınmakla kaza edilen namazlar geri gelemez.İşim vardı suçsuzum,çocuğum hastaydı suçsuzum,yemeğim yanıyordu suçsuzum.İşin kolayına kaçmaktır bunlar.Paranız varsa harcıyabilirsiniz ve şu kadar söyleyeyim, yeteri kadar namazınız varsa sırattan geçebilirsiniz.Size lazım olan saf ve dupduru bir gönülle ona yönelmektir.İhtiyacınız olan şey vaktinde namazınızı eda etmenizdir.Mümkün olduğunca erken eda etmede fayda var çünkü başka işler araya girip namazınızın kazaya kalmasına sebebiyet verebilir.Buna meydan vermemek için ezan okunur okunmaz kılmakta fayda var.Namazımızı korumak için her türlü güçlüğü göğüsleyeceğiz.Şakır şakır yağmur yağarcasına belalar başımızdan aşağı yağsa yinede namaza olan alakamızda bir azalma söz konusu olmamalıdır.Gerektiğinde gittiğimiz yerlere seccademizi ve suyumuzu götürecek ama bu ulvi ve çok yönlü olan ibadeti noksan bırakmayacağız.Zaten önlemimizi aldıktan sonra kapılar açılacak ve biz zor durumda asla kalmayacağız.Önlemimizi almak derken yani su olmayan yere su götürmezsek abdest alamayız ve dolayısıyla gideceğimiz yere su götürmek riayet edilmesi gereken şartın lazımıdır. Biz topyekûn bir seferberlik havasında namazımızı koruma ve canlandırma azmi içinde olursak yaklaştığımızı sandığımız hülyalar gerçekleşme yoluna girecektir.Bu hülyalar dünyevi merkezli değil uhrevi temelli olmalıdır.Cenneti isteme ve ona girme çerçevesinde algılanmalıdır.Yoksa bir ev isteme araba isteme eğer hakkımızda hayırsızsa bize çok şeyler kaybettirebilir.Siz, olmaya karar verdiğiniz şey yolunda ilerlerseniz mutlaka yar ve yardımcı bulursunuz.Dolayısıyla eğer aklınızda namaz kılmak var ise bunu her şartta yapabilirsiniz.Namazınız geçmek üzere ve bulunduğunuz yerde seccade yok o zaman namazımızı kılmayacakmıyız? Hayır bir köşeye çekilip daha temiz bir yer tespit edip belkide çimenlerin üstünde ruhumuzun dirilişi olan bu ibadeti eda edeceğiz.Namaz bizi Allah a yaklaştıran en çnemli amel olduğu için onu azı dişlerimizle sımsıkı tutmalıyız.