Yanılıyorsunuz, bu hayat gerçek. Hem de bir rüyanın gerçekliği kadar... Ama sadece kendi içinde gerçek.

Bedensel engeli olmayan her insan elini kolunu oynatabilir, yürüyebilir, kendisine yönelen saldırılara karşı koyabilir. Fiziksel dünyanın gerçekliği bunu gerektirir. Fakat rüyada, fiziksel dünyanın aksine, hiçbir engelimiz bulunmamasına rağmen tepki veremediğimiz, bize yönelen saldırı karşısında elimizi dahi oynatamadığımız zamanlar olur. Hatta fiziksel dünyada sahip olmadığımız bazı nitelikler bile kazanabiliriz. İnsan olarak bir araç kulanmadan uçma kaabiliyetimiz olmadığı halde uçarız mesela. Zira rüyalar alemi fiziksel dünyadan farklı bir alemdir ve fiziksel alemin kuralları orda bütünüyle geçerli değildir. Kendine has bir gerçeklik vardır orada. Rüyayı gören kişi, kısmen iradesi de olmasına rağmen, bu gerçekliğe uygun davranmaya mecburdur. Çünkü o rüyanın senaryosunu insan kendisi yazmamıştır. Yazamaz da zaten.

Nasıl ki rüya gördüğümüz anda, o rüyanın gerçekliğine gayri ihtiyari uygun davranıyorsak, yaşadığımız bu hayatın mevcut gerçekliğine de uygun davranmak zorundayız. Rüya nasıl kendi içinde gerçekse hayat da kendi içinde gerçektir. Hayatın senaryosunu da biz yazmadığımıza göre, bütünüyle yalan olduğunu ancak öldükten sonra anlayabiliriz.

Ruhsal çöküntülerimiz, hüsranlarımız, kırılganlıklarımız, alınganlıklarımız, korkularımız ve kaygılarımız hayatın gerçekliği ile yüzleşemeyip kafamızda yazdığımız senaryoları gerçekliğe dönüştürmeye çalışmamızdan kaynaklanır. Bizim senaryolarımız kaderin senaryosu ile uyuşmadığı için acı çekeriz.

Her ne kadar kabul etmesek de bu hayat gerçek. Nasıl ki rüya uyanınca gerçekliğini yitiriyorsa hayat da ölünce bütünüyle yalan olacak. Aksini düşünmek bizi hayattan koparır. Acı verir, hareket edemez hale getirir.

Saygılarımla

Düşüp kalkmalarla geçiyor hayat yalan da var az da olsa gerçeklerde...

Hüzün sarmış. Saygılar.

Fâni Dünya