İçimdeki kaynayan volkanların patlamasına engel olamadığım anlardan birindeyim.
Yine ellerimde begonyalar soldu kızıla çaldı yer gök ve ben yine bir bilinmezliğin girdabın da sürükleniyorum, bir yanda yaşamak istediğim bir hayat bir yanda ise yaşamak zorunda olduğum.
Yine yumak halinde yarınlar çorap söküğü acılarıma inat ustura ağzı bir kader şimdi sorsalar bana nasılsın verecek cevabım var mı ki orası da bir muamma bazen ölmüş gibi hisseder ya insan ya da hiçbir şey mutlu etmez ya işte ben de tam oradayım bir kırılma noktasındayım!
Hani deseler ki bu mezar senin içine yatacak kadar!
İçimdeki küçük kız pek bir isyankar oldu bugünlerde nereye baksa acı nereye baksa umutsuzluk görüyor hayallerine kurduğu salıncaklar bile yıkılmış şeritler kaplamış her bir yanı titrek parmak uçları ve dudakları gözlerinde yaşama hevesi yok sahi çocukluğunu kim ya da kimler çaldı?
Çocuk cesareti sokak sokak gezip arayamaz ya! Ya da tek tek soramaz ya amca sen mi aldın benim çocukluğumu?
Ya da teyze buraya bırakmıştım şimdi yok gördün mü diyemez ya!
Of of insan nefes alırken ciğerleri acır mı bugün ilk defa ciğerlerim acıyor içimdeki sabiye üzülüyorum o bana her baktığında yırtılıyor bedenim aynaya bakmayı yasakladım gözlerime korkuyorum ya bir anda karşılaşırsa göz bebeklerimiz ya o minik dudakları aralanıp sorarsa bana çocukluğum nerede ne cevap veririm işte yine kendimden kaçıyorum ellerim semada dilimde dualar Rabbım sen büyüksün sen gör diyorum sen gör!