AHMET HAŞİM.
Türk şiirinde sembolizmin en önemli temsilcilerinden olan Ahmet Haşim, 1884 yılında Irak’ın Bağdat şehrinde dünyaya geldi. Babasının memurluk görevinden dolayı öğrenimini farklı yerlerde sürdürmek zorunda kaldı.
Annesinin vefatı üzerine babasıyla birlikte İstanbul’a geldi. Burada Numune-i Terakki Mektebi‘ne kaydoldu. Mezuniyetinin ardından da Mekteb-i Sultani‘ye girdi. Edebiyata olan ilgisi bu okulda öğrenim gördüğü sırada başladı.
Mezuniyetinin ardından çeşitli yerlerde memurluk görevinde bulundu. 1908 yılında İzmir’e giderek Fransızca öğretmenliği yapmaya başladı. Birinci Dünya Savaşı‘nda Çanakkale Cephesi‘nde ve Anadolu’nun çeşitli yerlerinde görev yaptı.
Hastalanması üzerine tedavi için Almanya’ya gitti. Türkiye’ye döndükten sonra Güzel Sanatlar Fakültesi ve Mekteb-i Mülkiye‘de görev yapmaya başladı.
Fecr-i Ati topluluğuna katıldı ve bu topluluğun en önemli sanatçısı oldu. Fecr-i Ati, Edebiyat-ı Cedide’ye tepki olarak ortaya çıkmış bir edebi akımdı. Topluluğun yayın organı olan Servet-i Fünun dergisinde şiirleri ve makaleleri yayımlandı. Ahmet Haşim, 4 Haziran 1933 tarihinde hayatını kaybetti.
Ahmet Haşim’in kısaca edebi kişiliği
Ahmet Haşim, şiirlerini aruz ölçüsüyle yazmış ve ağır bir dil kullanmıştır. Ona göre şiir, hissedilmek ve duyulmak için yazılan bir türdü. Bu sebeple de şiir anlaşılmak için yazılmaz, duyulmak için yazılır. Şiirde anlam kapalılığına önem veren Haşim, her okuyanın kendine göre bir anlam çıkarmasını amaçlamıştır.
Ahmet Haşim’in eserlerinden bazıları
Şiir
• Piyale
• Sonbahar
• Orman
• Ağaç
• Bahçe
• Karanlık
• Seher
• Bir Yaz Gecesi Hatırası
• Göl Saatleri
• Merdiven
Deneme
• Bize Göre
• Gurabahane-i Laklaka