Ah şu eski Ramazanlar... Ah ki ne ah… Bir hadis’i şerifte şöyle derdi : "Komşusu aç iken tok yatan bizden değildir". Siz de bilirsiniz değil mi? Komşu hakkını; geçmişte paylaşılan bir kase çorbayı, bir kaç tane tulumba tatlısı, bir çimdik tuzu… Ramazan ayında hani toplanırdık ya, Kuran okurduk! Pardon sosyal mesafeyi unutmuşum! Bir çorba verseydik dedim komşuya, bir kase den ne çıkar canım yanında bir Ramazan kahkesi koydun mu Ohh miss. Ah eski ramazanlar demiştim orda kaldım. Kuran okurduk mesafe yokken, teravih de kılardık! Ha birde komşular oturmaya gelirdi. Sanki titriyor sunuz? Neden titriyorsunuz? Kapıda ki bina görevlisi. Komşu değil canım. Hem komşu olsa ne olur ki? Çorbaya tuz yerine virüs katmış mıdır? Hadi canım sende! Yav senin de başka işin gücün yok mu? bu konulara giriyorsun kardeşim dediğinizi duyar gibiyim! Var kardeşim var. Bir kültür yıkılıyor altında kalmak istemiyorum. Bir örf, bir gelenek, bir inanç... Korona bahanesiyle yıkılmaya çalışılıyor. Ben komşuma da vereceğim; ekmeğimden vereceğim, çorbamdan, aşımdan, katığımdan…
Bir anne gördüm geçenlerde. Bir çöp konteynerda, ekmek arıyordu, Galiba çocuklarına, ben öyle tahmin ediyorum! Beni görünce utandı, durmadı kaçtı. Acaba dedim, komşusu yok muydu? Sosyal mesafe mi vardı aralarında? Mesafe bir tabak ile bir kol aralığı, bir buçuk metre etmez miydi ? Bir kapı aralığı da mı yetmezdi? Maske! size maske gelmedi mi? Ben de de yok ki, ama bir çaresine baktık! Sözü uzatmak istemiyorum. Başa dönersek Komşusu aç iken tok yatmak bizde değildir kardeşim… Hadi selametle


Yusuf Mansız