delirmek istiyorum bağlasınlar..
 hayır ..hayır  ellerimi değil fikrimi karanğımi
bağlasınlar iplerini boşluklarımda koşturan atların siyah beyaz olanlarının   kollarım bacaklarım ellerim eklemlerim arasında dolaşan o his bulutu beni  ölümlere parçalıyor 17 yaşındayım derlerki hayatının baharındasın hani nerde baharım taze bedenimmı eriyip yok olup gideceğim büzüşüp buruşucam bahar dediğiniz ne ki ben en çok sonbaharların mecnunuyum gerçeğin hakikatin en şeffaf hali gemilerim i yakmaya cesaretsizken gidemiyim diye denizlerimi  kuruttum yosun tutmuş gözlerin meftunuyum 
hani toprak kokan tenin hani ölüm yakışırya sevdalara hepsi solmaya mahkum
yasaklanmalı bu gönül seferleri kimi lodosta parçalandı kimi gitti limanda yakıldı
ve bense yolcu olmayı tercih ettim o dümene el basamicak kadar korkaktim 
kızmasın kimseler bana  ben en büyük bedeli kendimi kaybederek ödedim zaten çabuk yıprandı çiçeğimin yaprakları gözlerimin altında yaş torbaları sessiz kalmayı tercih ediyorum ey hayat seni sevmem veya nefret etmem beni eksiltip çoğaltmıyor  bu yüzden sana da kızgın değilim birilerini afetmemiş olmak istemiyorum
 içimde kendime yetecek kadar öfke var bu yüzden beni parçalayıp çalan herkesi affediyorum...  ah etmiyorum
sezen aksunun da dediği gibi kendini seçemiyor insan... kaçıpda gidemiyorsun duygularını aldıramıyorsun  kara leke beyaz elbiseden geçmiyor .....herneyse herkez bir alim kesilmiş konuşuyor sanki bu bedeni onlar taşıyor bu ruhu bu yüz tutmuş acımı .... hani çölde susar kalırsın ya serap görmeye başlarsın hayatımda ki herkes bir çöl serabıydı var gibi gözüküp aslı olmayan insanlardı.....