Nereden başlamalı neler dökülmeli kalemimden...

Zamanın birinde asi bir yürek ne istediğini bilmeden,uzaklara hayran kalmış o sözler,dert olur içine akıtır. Uyuttuğun kucağında yalnızlığına inat, bir gülüş bir eski hatır sonlandırır. Dudaklarına servet ödenen o yalnızlığın bittiği gecede sen olur, çıkmaz sokağım...

Neden diye bir şey gelir, akla zarar bakışların elbette bir anlamı vardı. Utanıpta kaçırdığın o gözyaşların, teselli ikramiyesi uzak kalan düşlerin, rest çekmiş ömre bir vefa örneği dokunuşların, anlatmaz olur artık kalbime hapsolmuş sendeki beni...

Son bir söz, düşünce üşüyen ellerin, omzumda yaslanmış hayallerin, o ben değil deyip, başkası gibi davranan inkarcı nedenim...

Bir tek sebebi aşk olsada, ayrılık yakışmaz, gel desem bilirim ki, uzak olur düşlerin özrü kabahatından büyük pişmanlık kâr etmez. Ömür denen bu yolda adam olmayan yüreğe bir sevgili çınar hediye edilmez...