Evet İmbat gibi..
Karanlık çöker çökmez hissedersin ılıklığını,
sakın aldanmayın okşadığına bir yaz akşamında
karanlık iyice ısısızlaştığında gösterir gerçek yüzünü , hırçın yüzünü intikam alır sanki ... düşmanımısın onun bre mahluk..! Yoksa masum sevenimi..
nedir bu yaptığı imbatın.. EŞEK İMBAT’ı oluverdi birden sana karşı ....
Artık savrul , bir oyana bir bu yana yayıktaki ayran misali..
yeter dersin dur artık ekşitme beni sana karşı..
Savurma beni.. Zaten yanıyor içim ey imbat dersin..
Ama o anlamazki bilmez ki senmisin.. sen kimsinki ..? bre mahlukat!!
içindeki yangını körükler bu eşek imbatı .. kaçamazsınki insanoğlu imbat senin içinde !!
Nereye kaçarsın .. gafil avlandın keklik gibi , maymun eder seni bu kindar ve kızgın imbat
oysaki okşamıştı akşam serinliğinde, yaz güneşi yanığını serinletmişti..
kandın bre mahlukat!! okşamasına...
Hoşunada gitti değilmi..? Yalanmı ? ...
yan yanabildiğince!!
korkma kül olmazsın...
Sabaha da az kaldı...