Hayat insana neden hep densiz en iyi arkadaş cilvesiyle yaklaşır ki? Her şey yolundayken tam koşmaya başlayacakken veya mutluluktan zıplamaya başlayacağınız zaman ayağınıza sağlam bir çelme atar ve gülümser siz kalkarsınız. Ne bu arkadaşa sitem edersiniz ne kızarsınız çünkü aranızdaki bağ sevgi bağıdır. Herkes sever hayatı birbirimizi kandırmayalım ne olursa olsun biraz temkinli şekilde yürümeye devam edersiniz. Ben edemiyorum bu bir şımarıklık mı bilmiyorum ama artık ne yürüyecek ne koşacak gücü kendimde bulamıyorum. Bir kadın mı seni bu hale getirdi ? Saçma sapan kuruntular bunlar kimse kimseyi bu kadar sevemez dediğinizi duyar gibiyim. Ama insan kolay sevemiyor bu devirde yalanın sevgiden daha baskın bir huy olduğu bu zamanlarda inanın yokluğu ruhun yokluğu gibi hep aklım ve kalbim onda ve öyle güzel gitti ki gidişini sevdiğim insanın oraya gömülüp bekleyesi geliyor. Her kipriğine şiirler yazdığım o gözleri şuan başka birinin yolunu gözlüyor. Her şey o kadar güzel giderken gitti ki kadın
hiçbir güzellik ilgimi çekmiyor. Bu benim buraya ilk yazım sizlerle paylaşarak hafifleteceğim acımı kendinize çok iyi bakın tabi böyle bir şey mümkünse karantinamdan çicekler gönderiyorum sizlere