Neydi o söz, dilimin ucundaydı sanki, neyse hatırlarım belki ilerleyen zamanlarda, ya da unuttum deyip laf kalabalığı yapma mazeretimden, ferakat edip kısa ve öz kestirip atayım.

Bazen sorulması gereken her nedense es geçilen durumlar vardır. Kirli bir pazarlık söz konusu olduğunda, menfaatler sıralandığında herkes kendine ait olduğunu sandığı, aslında kendine bile dürüst davranmaktan kaçtığı, birden çok tarafı olan ağıt zamanlı keşkeler. Suç tek başına bir anlam ifade etmez. Yoksa suçlu kendine ortak aramak için eldeki hale hazır olan planı harekete geçirmek ister. Aradığını bulmak bazen zaman alır. Zaman içinde yapılan hatalar, tekrar başa sarılan, aslı astarı olmayan, kulak kabartmalı, kompleks sezgileri, çıkar çatışmaları derken planlar çöp olup gider.

Sonraları kendi ile yarışan canlı modülleri ortaya çıkar. Pozitif düşün üzerindeki ölü toprağı at, sen bu değilsin. Dediklerinde kişi kendi aklından şunu geçirmeli, bunu söyleyenler acaba bu söylediklerine kendileri inanmıyor mu? Ya da ben başaramadım, sen başarısızsan belki bizlerin umudu olursun, cesaret gelir, azmeder, bizlere örnek olursun çabası içine girerler. Olmayınca kendilerine başka bir ideoloji belirlemek üzere kişiyi kendi kaderiyle baş başa bırakıp giderler. Çünkü herkes kendi vicdanın kader çarkıdır.

Şimdi hatırladım, "Mesele kalmak ya da gitmek değil, mesele kaldığın yerden devam edebilmekte..."