Unutmuştum oysa ki;

Sessiz çığlıkları barındıran bir kırgınlığımın olduğunu.

Korkmamıştım gökyüzünün karanlığından ki o karanlık yüreğimi dağlayan bir karanlıktı.

Bır nefesti beni soluklandıran.Anlamsız bir nefes.Derin olduğu kadar düşündüren bir nefes.

Aralıksız olduğu kadar varlıksız bir nefes.

Evet varlıksız.

Duygudan yoksun,beş parasız değil beşduygusuz bir nefes.

Boğazımda düğümlenen,yutkunmama müsade etmeyen bir nefes.

Hıçkırıklarla karşılayan beni,

Ara sırada yüreğime kramp sokan bir nefes.

Bır nefes ki nice fidanlar ekilse eksikliğini tamamlayamaz.

Ne nefesdir ki bir insanı diri bırakmayan.

Aksine çırpınışlara sürükleyen,

Ve sonu görünmeyen..




"Bir çırpınıştır,insan hayatı.

Sarıp sarmaladığı kadar dünyanınsındır.

Bir nefesle yaşarsın,

Son nefesle ölürsün.

Umut bağlarsın bir nefese.

Bir nefes umutsuzluğun olur.."



Umutsuzluk sarmış o nefesi.Nefes nefes ki aldırmıyor kendini..