Yaraları saran ilk bahardan mezara...yaşama heybeti veren bahar aslında göz açıp kapayıncaya kadar geçer çünkü güzel olan hiç bir şey uzun sürmez.. kış mevsimi ise zalim sogukluguyla zamanı dondurur geçmek bilmez bir esarete dönüşür çünkü zor olan hiç bir şey geçmez kolay kolay...önce doyamadığın bahar seni terk eder seni...sonra geri gelmeyecek senelerin...başka bir baharı beklerken birdaha gelmeyecek çocukluğun terk eder seni...sonra gençliğin terk eder seni..mevsimler..yıllar..yolar...derken hiç olmadık bir zamanda sen terk edersin herkesi..herşeyi...sonra anlarsın her mevsimin bir sonu olduğu gibi her insanında her varlığında bir sonu olduğunu...ve..sen daha kaç sahte mevsime eşlik edebilirsin, veya görebilirsin. Bir asr ömür verseler bile kendini yaşadığı yere ait his etmesi en büyük ahmaklığıdır insan oğlunun..