Bazen kendimi derin dondurucuda yıllardır bekleyen donmuş bir et gibi hissediyorum. Keşke hem maddi hem manevi, Hem somut hemde soyut olarak tamamen donmuş olsak hayata. Neydi şu yaşadığımız... Sokrates der ya hani; bildiğim tek şey hiçbir şey bilmediğimdir diye, oysa ben hiçbir şey bilmediğimi de bilmiyorum. Söylediğiniz gibi, gideceğiz, ama bence hiç yaşamadan... Gerçi yaşamak ne? Onu da bilmiyoruz ya. Hiçliğin Kitabı, Bir deliyi teselli etmek, Matruşka, Hilda'm ve Elena'ya mektuplar adlı roman ve öyküsel şiir kitaplarımı bitirdikten sonra yayınlayacağım, ondan sonra da bu dünyada çok kalmayı düşünmüyorum zaten. Rezil bir yer bu dünya.

Bu hayat, dinlenirken bile yoruyor beni, tuhaf. Şunu bilmenizi isterim ki, yazılarınız ünlü diye tabir edilen gelmiş geçmiş bir çok yazara taş çıkartır. Gelecek hakkında ne planladığınızı bilmiyorum veya bir gelecek düşünüp düşünmediğinizi, ama yazarlığa soyunursanız, çok ünlü ve ruha dokunan bir yazar olacaksınız. Bütün samimiyetimle söylüyorum bunu. Hoşça kalınız.