Namerdin birisi etrafımda ne istedin de yapmadık diyor. Kime diyor bu bana mı diyor? Benden başka kime diyecek ki, herhalde bana diyordur. Bende buna dersini vereyim. İnsanın bazı konularda konuşması için bir sıfatı söz hakkı olması gerekir. Bu haysiyetsizin bu hakları yok. Bu bir kukla, üst akıllar buna konuş diyor konuşuyor, sus diyor susuyor! Bunun gibileri, istedikleri gibi kullanıyorlar.

Ben bu saçları değirmende dökmedim, kalan saçlarımın içinde de beyazlar var; ben bu saçları değirmende beyazlatmadım! Kimlerin nelerle uğraştığını, kimlerin nelerle uğraşacağını, kimlerin nelerle uğraşabileceğini çok iyi biliyorum. Bunların kimler olduğu âşikar. İş birliği yaptığı şer güçler de âşikar.

Ben bugüne kadar bu namertlerden bir şey yapmalarını istemedim. Zira kendileriyle bir bağlantım muhataplığım olmamıştır. Hâl böyleyken, bir şey istemem mantık dışıdır!

Bu namertlerin başka üyeleri, ben arabada giderken, şiki şiki baba türküsünü söylüyorlardı. Neymiş bana ilham gelecekmiş, bende şiir yazacakmışım, bu kanı bozuklar da okuyacakmış. Bunlarla aramızda bir hukukumuz yok, kanları bozuk. Kan bozuk olunca bir dert aramaya da gerek yok, bir mert aramaya da gerek yok. Bunlardan korkup kaçıp başka bir yurt aramaya da gerek yok. Nede bunların içinde düzgün bir fert aramaya da gerek yok.

Ben, namertler okusun diye şiir yazmıyorum. Keyif benim, kalem benim; ne zaman istersem o zaman yazarım. Ben, kimsenin emriyle kalem tutmuyorum. Ben bu güne kadar bütün şiirlerimi, yazılarımı kendi özgür hür irademle yazdım, bundan sonra da böyledir ve hep de böyle olacaktır!

Neymiş ne istemişim de yapmamışlar. Sahi ne yaptı bunlar? Yaptıkları âşikar, taptıkları boynu kravatlı âşikar, yoluna saptıkları, âşikar. Benim ekmek paramımı verdiler? Benim kuru soğan parasını mı verdiler? Elimde olanları ve canımı almaya çalıştılar.

Bugüne kadar kimse bana bir şey vermedi! Evimde üç beş parça eşyam var, alın terimle zar zor, bu yaşıma kadar bunları aldım. Ha, bilmeyenler varsa yazayım: kirâda bir oda evde oturuyorum! Kira paramı da hep kendim verdim. Birde evin önünde iki kedim var. Bir zamanlar, bu kanı bozuklar, nerde bulmuş o, kediyi dediler. İnsan, Allah’tan korkar be! Bunların Allah’ı yok, ondan dolayı korkmazlar. Benim, kedilere nasıl baktığım da âşikar. Bilmeyenler sosyal medya sayfama baksın yeter.

25 Aralık 2016 01:41
Düzenleme: 19 Mart 2020 Perşembe
Yakuphan Kılınç