Geçtiğimiz günlerde evin önüne miyavlayarak, benim kedilerin yaşlarında bir kedi gelmişti. Ogünden sonra da hergün gelmeye başladı.

Ne zaman evden çıksam bu kediyi sokaklar da görüyorum. Buda gösteriyor ki sahibi yok. Acıktığı zaman geliyor. Başta benim kedilerle oynamaya çalışıyordu. Yapay bir arkadaşlık kurdular; daha iyice alışamadılar. Benim kedilerle anlaştığı, kavga etmediği için bunu kovalamadım. Buda acıktığında karnını doyuruyor.

Biraz önce bir öksürme, tıksırma sesi duydum! Benim kedilere bir şey mi oldu diye, kendimi dışarıya attım! Meğer hastalanan benim kedilerin arkadaşıymış! Felaket hâlde hastalanmış! Yarın benden kaçmazsa tutup, devletin kapısına götürüp yardım isteyeceğim; sonuçta benim kedi değil. Benim kedi bile olsa, devletten yardım isteyeceğim. Para pul kalmadı, şu anda borç yiyorum!...

Benim kedilerle kavga etmeyen, birde beyaz kedi var. Kenardan kenardan sokulup karnını doyuruyor. Benim kedilerin anlaşamadığı kedileri uzaklaştırıyorum. Bu beyaz kedi de sokaklar da geziyor, sahibi yok. Karınlarını doyurup, benim kedilerin yanında dursalar iyi de, durmuyorlar. Karınlarını doyurunca sokaklara geri dönüyorlar.

13 Aralık 2016 02:57
Yakuphan Kılınç