Rahmetli Nihad BANARLI Üstadımızın "Türk Edebiyatının tamamını terazinin bir kefesine, Dede Korkut Hikâyelerini de diğer kefesine koyun, Dede Korkut ağır basar" sözünü ilk Nafiz Nayır Hocam’dan duymuştum.

Hiç unutmam, Ahmet Hamdi TANPINAR’ın BEŞ ŞEHİR Kitabı gibi beş kitap okuyun, size yeter, demişti Nafiz Hocam.

1983’ te Töre Dergisinde BİR ŞAİR ÖLÜNCE (Sanırım Necip Fazıl Üstadımızın vefatına yazmıştı) Şiirini görünceye kadar Hocamızın şair olduğu da bilmiyordum. Zira sınıfta şair olduğuna dair hiç bir sır vermemişti. Merhum Mehmet Akif gibi şiirini ve şairliğini reklam etmeyen, alkışı şevmeyen bir şairdi. Sonra Töre’nin başka sayısında Kırım Türklerine yazdığı YASLI AĞAÇ şiirini okudum ve YASLI AĞAÇ yıllar geçtiği halde hâlâ ezberimdedir.

Seneler sonra Hocamızın BİR ŞAİR ÖLÜNCE şiirine bir nazire yazmak da bize nasip oldu.

BİR ŞAİR ÖLÜNCE

Bir şair ölünce yıkılır gökler,
Düşer hayâllerin ipek kanadı.
Bir şair ölünce yanar büyükler,
Göklere yükselir çocuk feryâdı.

Bir şair ölünce öksüzdür artık:
Çiçekler, ağaçlar, çocuklar, kuşlar.
Bir şair ölünce bin gönül yıkık,
Geçit vermez olur küçük yokuşlar.

Bir şair ölünce göklerden ona
Kucaklar dolusu rahmet yağacak.
Bir şair ölünce, ey toprak ana
Gözleri mezara, nasıl sığacak?

Bir şair ölünce… Ölünce mi âh!
Kaç yürek duracak kim bilir yarın?
Bir şair ölünce her gün her sabah,
Kim kuracak kalbini çocukların?
_____________________Nafiz NAYIR

ŞAİRLER ÖLÜNCE

Şairler ölünce derindir sızı,
Gizliden gizliye çocuklar ağlar.
Kırılır ozanın kopuzu, sazı,
Gönül tellerinden ırmaklar çağlar.

Hıçkırık sesiyle büyüyen yaşlar,
Fersiz gözlerimden akmaya başlar.
Yetimdir hayaller, öksüzdür düşler,
Ruhumu sükûtun kemendi bağlar.

Kırılır, dermanı tükenen dizler.
Dondurur, takvimden habersiz yazlar.
Gelinlik çağında cümle genç kızlar,
Analar, bacılar karalar bağlar.

Şairler ölünce ağlaşır gökler.
Doğacak günlere ağıtlar yükler.
Kalemler çaresiz teselli bekler.
Mazlumun feryadı yürekler dağlar.

Lügâtler lâl olur, semboller biter.
Hecenin bağında baykuşlar öter.
Aruz diyarında yangınlar tüter.
Nevbahar olsa da hazandır bağlar.

Saklanır yıldızlar sisler ardına.
Ayla güneş döner matem yurduna.
Gündüzler, geceler yanar derdine.
Şairler ölünce yas tutar dağlar.

Hayat seli sona doğru akışta,
Yollar biter geçit vermez yokuşta.
Sonsuzu özleyen şair bakışta,
Ne anlam taşır ki mevsimler, çağlar?

Mahzundur besteler, buruktur türkü,
Şairsiz dünyada hüzündür şarkı.
Kalır mı dirinin ölüden farkı?
“Yaşarım” dese de, ölüdür sağlar.
_____________Gazi Hüseyin KILBAŞ

Tedrisinden geçmekle kendimi bahtiyar addettiğim Kıymetli Nafiz Hocam emekli olsa da hâlâ aktif bir şekilde velud kalemiyle bizlere yol göstermeye devam eden Ak Saçlı Delikanlıdır.

Ellerinden hürmetle öper, sağlık ve afiyetler dilerim Hocama.