Bugün akşam evden çıkıp tekrar eve döndüm. Evin kapısına doğru yaklaştığımda bir miyavlama sesi duydum. Benim büyük yavru kedinin birisi kayıptı; belki odur diye sese doğru gittim. Yaklaştığımda onun olmadığını gördüm. İki aylık falan bir yavru kediydi. Ya anasını arıyordu, ya yavru hastaydı anası bıraktı gitti! Bazı kediler, hasta yavrusunu bırakıp gidiyormuş. Yada yavru kedi yolunu kaybetmiştir...

Yavru kedinin yanına yaklaşıp tutmaya çalıştım. Uzun uğraşlar sonunda yakalayıp etrafa gösterip sahibini aradım. Sahibini ve anasını bulamayınca evin önüne getirip yiyeceğin başına bıraktım. Biraz et yedi; sonra kedi evinin üstünden indirdim. Bu yavru kedi yüzünden benim kediler kavga edecekti. Baktım kavga çıkacak yavru kediyi tutup aldığım yere bıraktım.

Kedi evinin üstünde yiyecek vardı; evin içindeydim, kapıyı açtığımda bir kedinin kaçtığını gördüm. Karanlıkta tam seçemedim, herhalde benim Kocadost’tu; ona çok benziyordu. Kocadost’a yüz verdim ya gelmeye başladı. Yakında evi taşıyacağım; evi taşıyıncaya kadar Kocadost yesin bakalım.

31 Temmuz 2017 23:22
Yakuphan Kılınç