Harca harca; sen de harca!
Toplum olarak harcamaya alışığız. Hangimiz cüzdanımızda bozuk para taşımak ister ya da hangimiz of yine cebim delindi bu bozuk paradan diye yakınmaz?

Harcama olgusu daha çocukluk yıllarından gelip yapışır yakamıza. Harçlık verilir, idareli harca evet harca yine harca sözcüğü!...

Peki bu harcama sözcüğünü biz doğru mu algılıyoruz ! Sözcüğü tek anlamıyla anlamış olsak da o sözcüğün içerdiği eylemlerle o kadar içli dışlıyız ki; insan harcıyoruz, dost harcıyoruz, seven harcıyoruz.

Doğrusu öyle mi peki? Bir dost edinmek bu kadar kolay mı ki gözümüzü bile kırpmadan harcıyoruz dost dediklerimizi. Sonrada yakınıyoruz benim silgim kalemimden önce bitiyor diye…

Neden acaba hiç düşündünüz mü? Sadece bozuk para için kullanılması gereken bu terimi neden ve niçin hayatımıza empoze etmeye çalışıyoruz?

Harcamak bu kadar Kolay olmamalı. Değerini bilmek gerek dostun da dostluğunda. Sevginin de sevgilinin de…
İnsanlar kağıttan, duygusuz hissiz, bedensiz varlıklar değil! İstediğiniz zaman ya da işinize gelmeyen bir durumda buruşturup atasınız.

Bir kara kalem resmi değil ki hayat istediğimizin eline çiçek verip, istemediğimizi de kapı dışında bırakalım.,
Dolayısıyla Insanlar bozuk para değil harcanmaz…
Duygular, düşünceler, sevgiler sömürülemez.
Sevmiyorsan seviyorum denmez.
Özlemiyorsan diline özlem kelimesi alınmaz!
Sonra demezler mi adama annene selam söyle iyi evlat yetiştirmiş?

Her şeyden önce vicdan olmalı bir insanda. Olmalı ki her yanlışında kanasın…
Merak ediyorum ve sözüm meclisten taaa içeri…
Yastığa başınızı koyunca uyuyabiliyor musunuz ?
Hayır dediğinizi duyar gibiyim!
Evet ben de öyle tahmin etmiştim…
Ne pişmanmısınız, üzgün mü?
Dalga geçiyor olmalısınız !
Durun o zaman size üç beş kuruş vereyim onu harcayın bari. En azından vicdanınız temiz kalır
Kirlenen adamlığınıza inat!..