İnsanoğlu olarak, gafil yaşamayı seven varlıklarız. Kendimizin veya çevremizin sorumlulukları üzerine düşünmeye fırsat bulamayacak kadar gafil!
Her sesizlikte bir anlam arayışı aramaya meyilli değilken, her sese kulak tıkayan bir karakterde olmaya çalışıyoruz. Oysa fıtrat öyle mi? Bizler kendini kandıran deve kuşu misali, her an bizi ilgilendiren durumların ötesinde bir davranış bütünlüğüne gidiyor gibiyiz. Oysa ne diyor azze ve cell: "Ben cinleri ve insanları yalnızca bana kulluk etsinler diye yarattım.(zariyat 56)" Yaradılışımızı ve sebebini bile merak edemeyecek kadar satılık beyinlerle yaşıyoruz sanırım. Kimlerin cebinde kiraya verdik biz bu kadar bilinci? Kimsenin kendisinden ve amacından haberi yok...
Haberdar olduğunu söyleyen gafillerde mevcut tabi. Ben biliyorum, ben yapıyorum, zaten olması gereken bu, deyip hakikati kendi hevasında sananlar... Bu kadar uyarıya rağmen hâlâ kendimizi düzeltmiyoruz. Hakkı, hakka intikal etmeden; sanrılara mahkum zihinlerin, çirkef birikimlerine soruyoruz. Allah sonumuzu hayretsin...