Terk edildim ben günlük. Kalbim paris gibi kaybetti ordusunu ve ben dolaşırken boş sokaklarında kalbimin, dalmışım uzaklara. Daha buluşalı dolmamışken 3 gün, gittin bir anda. Oysa ki söz vermiştik anı kutunda bir anı olmayacaktım yaşayacaktım hep seninle. Söz vermiştin bırakıp gitmeyeceğine. Hayaller kurmuştuk kaçacaktık İstanbul’dan, bir stüdyo daireye sıkışacaktık. Şiir yazacaktım sana, masaj yapacaktım omzunda hep taşıdığın ağrıya. Bir kedimiz olacaktı şişko ve cana yakın. Geniş bir yatağımız olacaktı. Hep sarılacaktım sana dinleyecektim eskisi gibi kalbinin ritmini.

Bak bir sözünü tuttun ama anı kutuna atmadın beni. Terk ettikten bir kaç gün sonra buluştun son kez benimle. "Bir şans daha verecek misin?" dedim. "Sence" dedin gözlerime bakamadan yalancı bir samimiyetle durağa yürürken. Sana verdiğim deniz yıldızı ve gitarımın penasını gizlice attın çantama "bakma şimdi" dedin. Ağladım otobüsünün geldiğini görünce tutamadım gözyaşlarımı. Ağladım sadece bir çocuğun umuduyla "ben de gelebilir miyim senin ile" dedim "olmaz Burak" dedin. Sildin gözyaşlarımı ellerinle yavaşça son kez dokundun yüzüme.

Gittin her şey gibi.