ateşi bulduktan sonra alışıyorsun sıcağa

içindeki buz devri kapanıyor
ve zaman sonra sönünce
ateşi değil de
çakmağı keşfe çıkıyorsun bu defa

buzlar eridikçe aynı kalıbın içine girmeyi istememek gibi bir şey
ya da karanlığın ışıkla ilk teması gibi
hani gözleri kapadığında ışığa
kalır ya silueti

çakmağı yanmak için değil
yakmak için arıyorsun
zira kül dediğin bir daha yanmaz
ama ısınabilir külden adam
yakabilirse ateşi

sonra sular yükseliyor giderek
buzlar eridikçe ne ateş kalıyor ne de kül

gemi olasın tutuyor bu defa
sonra bir liman bulup
bağlanmak istiyorsun
yosun tutana dek

sonrası malum
dalgalar
fırtınalar
zincir koparan tufanlar

derken batıyor o gemi
o ilk batışından sonra keşfediyorsun
can simidini

sonra can çekiyor canın
bir can daha batsın da
kurtarayım babında

nihayet sular çekiliyor
ve bir adada buluyorsun kendini

ne ateş kalıyor geride ne de buz
ne batık hikayesi