Açtı avuçlarını son kes elleri titriyordu gözlerinden akan yaşlar avucunda tutmakta olduğu kavruk ve yanık kamga (yara) yı ıslatıyordu!
Mavi gözlerinden aktı aktı yaşlar!
Kalktım ayağa elimi omuzuna koydum göz yaşlarını saklar gibi hemen hızlı bir hareketle gözlerini siliyordu görmeyim diye de elindeki yara yı saklıyordu!

-Nene dedim neden ağlıyorsun?
-Ah kızım dedi sonra ağlamaya devam etti sözcükler takılıyordu boğazına düğüm düğüm dü
Sanki can çekişiyordu cümleler dudaklarında!
Ben ise heyecanla bekliyordum anlatmasını.

Ve devam etti sözlerine -Dedenle tanışmadan önceydi bir delikanlı sevdim ağalarım (abilerim) beni ona layık görmedi vermediler bende ona kaçtım sonra bizi buldular beni eve kilitlediler ona da bir el ateş ettiler!
köyün delisiydi deden kimse onla evlenmek istemez dalga geçerlerdi sırf ceza olsun diye ona verdiler!
deden deliydi ama mert bir adamdı beni Allah nur gölünde yatırsın hiç dövmedi üzmedi her şeyi beraber yapıyorduk onu eğitiyordum biraz öğrenmesi zaman alsa da iyi bir öğrenciydi tıpkı hamuru yoğurur gibi yoğurdum onu ve elimi bıraktığı son ana kadar sevdim ama hiç aşık olmadım ona.

Şaşkın şaşkın gözlerle dinliyordum -peki Nene neden ona aşık değildin? dedim.
Çünkü benim aklımda kalbimde ruhumda o ağalarımın vermediği çocuktaydı biz birbirimizi çok sevmiştik!

Aradan yıllar geçmişti ne o beni gördü nede ben onu tam aşk bitti derken çıkıp geldi.
Onu ilk gördüğüm anı unutamıyordum çeşmenin başında su için sıraya girmiştim onu daha köşeden çıkmasıyla tanıdım koşup boynuna sarılmamak için kendimi zor tuttum. Elimdeki tüm bidonları devirip eve koşa koşa geldim oda koştu arkamdan!

tam yanıma yaklaştığında eşarbımın oyasını tuttu kalbim duracaktı adeta ve alnımı öpmek için uzandı elimi dur der gibi dudaklarına kapattım!
Oda anlam verememişti ve başladı konuşmaya..!
-Sevdiğim uzunca süren tedaviler sonucunda kendime anca gelebildim annem mektup yazmış beni evlendirceklermiş ağanın kızıyla bende rızam yoktur.Fadimeyi seviyorum diyeceğim almazlarsa da kaçarız hem bu defa öldürseler senden vazgeçmem güzel gözlüm dedi.

İçimden ona sarılmak gelse de başka birinin helaliydim ve o bana haram dı ittim onu utangaç bir tutumla ben evlendim dedim!
Adeta yıkılmıştı..!
Ne diyeceğini şaşırmış dili diline dolaşmış kekelemeye başladı – nasıl yani sen beni aşkımızı unuttun mu?
Unutmadım diyemedim ama unutmamıştım!
Cebinden kocaman bir bıçak çıkarttı ağalarımın onu beni kaçırdığı gün vurduğu yere sapladı baya da derindi yara oyarak çıkarttı yarayı oradan ve kanlar içinde bana uzattı!

O an hayat durmuştu dilim damağım kurumuş tek söz edemiyordum ağlıyordum! bağırıyordum –yapma lütfen lütfen diye..!

Son kez konuşuyordu mecali kalmamıştı- al dedi al bu aşkının bedenimde açtığı yara
Bir gün olurda birini sevmeye kalkarsan beni hatırla ve bu yaraya her baktıkça oynadığın beklemediğin ben geleyim gözlerine Allahım belki seni affeder ama ben asla dedi ve gitti.

-Peki Nene neden yıllanmış bir aşk için bugün ağlıyorsun? dedim.
-Kızım öğlen bir telefon geldi ve kara haberini verdiler meğer düşüne düşüne kanser olmuş illet her yerine nüksekmiş kurtaramamışlar ölmüş
Nenemin gözlerine çörekleniyordu yağmur bulutları!

Öldükten sonra yastığından bir not çıkmış notta adım yazıyormuş açmamışlar bana yollamışlar o mektubu çok zor olsa da açtım..!
- Ne yazıyordu Nene?
- Sana asla helallik vermeyeceğim çünkü seni çok seviyorum bir kere daha bak gözlerime!

Ve altında küçücük bir not sende hakkını helal etme bana etme ki bir daha buluşsun gözlerin gözlerimle ve şahit olsun bu büyük sevgiye Yer Gök..!

Ah Nenem ah helal olsun sevgiye layık yüreğine!