Bir saattir Tonton ve Karakuş’la uğraşıyorum. Yiyeceklerini hazırladım verdim yediler. Artık saat yediye sekize kadar uyurlar.

Tuvalet ihtiyaçlarını görsünler diye dışarıya saldım. Tonton’un keyfini bekledim. Keyfi çatarsa geliyor. Keyfi çatınca geldi, gelince tekrar dışarı çıkacak oldu. Bende kapıyı kapatıyordum az daha kafası kapıda ezile yazdı. Ben korumaya çalışırken, bunlar kendini
öldürmeye çalışıyor. Karakuş’un da bir gözü bozuktu doktora gittiğimde durumu anlattım bir damla verdi. O günden beri gözüne akşamdan akşama damla damlatıyorum. Damlayı damlattıkça bozuk gözü temizlendi. Bilmiyorum ama belki şu anda o gözü görebiliyor. Akşamları, damla damlatacak diye korkusundan kaçıyor. Elimle tutup evin içine öyle getiriyorum.

Nisanın onbeşinden sonra hava ısınır, evin içine almama gerek kalmaz. Hava ısındığında dışarıda yatarlar. O zamana kadar zaten doğururlar. Karakuş’un karnı az şiş gibi herhalde hâmile. Hâmileyse martın sonu nisanın başı gibi doğurur.

Birde benim kediler yazın yüksek yer seviyor. Bakalım imkanım olursa kısmetse kedilere birde yüksek yer yapacağım.

26.02.2017 03:39
Yakuphan Kılınç