TV’de ilginç ve farklı bir sinema filmi izliyorum.

’Müslüm’

Adamı yıllarca nasıl görmemizi istiyorlarsa öyle gördük öyle tanıdık.

Televizyonda da yasaklıydı, yasaktı.

Dinlerken kimimiz kendini jiletledi,

kimimiz de onun müziğini tü-kaka diyerek görmezden duymazdan geldi.

Yok muydu bunun bir ortası?

Adamı dinleyince kendimizi kesmek zorunda mıydık?

Dinleyicisinden öyle bir beklentisi mi vardı da dinlerken kendimize zarar verdik,

ya da yaptığı müziğin önyargısız dinlendiğinde efsane bir müzik olduğunu anlamamız için adamın ölmesi mi gerekiyordu!

TV Kanallarında gördüğümüz her şarkı söyleyen Sanatçı’mıydı ve söylediği şarkılar Sanat Eseri miydi?

’Önyargıyı yıkmak, atomu parçalamaktan daha zordur’

Bu durumda,

Atom’u parçaladım.

Filmi izlemediyseniz izleyin. Bakış açınız değişecek. Öneririm.

Filmde keşke Müslüm Baba’nın kendi sesi olsaydı.
Film adına büyük kayıp.

Söylemek lazım, kadro çok iyiydi.

İlk fırsatta filmi tekrar izleyeceğim. Hiçbir detayı atlamak istemiyorum.

Öyle bir hayat hikayesi
Ne dramatik
Akıllara zarar...

Herşeye rağmen ne kocaman yürekli bir adammış.

Ruhun şad olsun Müslüm Gürses...
Keşke şarkılarını sağlığında keşfedebilseydim...

Gerçek soyadını bildiğim halde kardeşin Ahmet gibi ben de onu kullanmayacağım...

’Her şeyi al
Bana beni geri ver
Bir şansım olsun
Başka yer başka zaman

Sensiz ömrüm olsun’