Ey Can
Gecenin sukut eden karanlığında gönlüme gelen süreyya bir şulesin. Sendendir bendeki bu amansız helecan.

Yalnızlığıma sensiz gün sayarken şu ahir ömrümde, sessizliğimle aşk yolunda süzülüp sana ulaşmak isterim.

Seni bulduğumda Ey can vazgeçtim canımdan can.

Sen yokken yanımda, yanaklarımdan süzülün katre katre gözyaşlarımın her damlası seni hatırlatır.

Sensiz bu fani dünya harap ya ukbada ne ola Can.

Ruhumun en muhkem ve mücehhez halinde bile can vadisinde Zat-ı nın sevgisine, müşfikliğine muhtacım.

Gönlümün deryasındaki dinmeyen hasretlerimle, kabaran iştiyakımla senin mücella cehrene bir gölge kadar yakin olmak isterim.

Senin endamı tenasübüne meth etmek benim cüretim olmasa da, sana meftun olan azat bilmez gönlümün nağmelerini rikkatli kalbine duyurmak isterim.

Ey Can, Hakka teslim mütmain gönlümle birkaç kelamı hicabın perdesi ile can nuruna arz-ı endam etmek isterim.

Cemalindeki nurlarında ezeli, ebedi ve na-mütenahi sevgiye malik ahenktar bir dostsun bana.

Ahu gözlerinin mahzun ve masum nazar ile en derinimdeki sadakatli gönüldaşımsın.

Özünle, sözünle, civan mertliğinle adsız, sansız kalbimin asilzadesisin.

Mütevazilik ve dahi tükenmek bilmez hoşgörün ile ömür kervanında gönlüme dolan hilm güneşisin.

Şecaatli ve pürü pak yüreğin ile sana hasret gani gönlümün kehkeşanlardaki süha yıldızısın.

Sensizliğin hasreti ile vuslatın hayali hep aciz gönlümün gülşeni oldu.

Zahiri olmasa bile hülyalarımda nagahdan bir teşrifin bile nadan gönlümü mest edecek, kendimden geçirip, feraha kavuşturacak Ey Can.

Rahmi Kızıltoprak