Acımızda bir yaramız da! 
Gel beraber kaşık çalalım bir kase keşküle. 
Keşkülde nereden çıktı dediğini duyar gibiyim! 
İçimizde bir kıpırtı, yüzümüzde bir gülücük olsun amaç… 

Bazen olur ya hani, sallanan sandalyene oturup, 
bir müzik açarsın o müzik a dan z ye seni anlatır. 
Dalar gidersin hayaller alemine. 
O Donkişot olur, sen zavallı çaresiz yel değirmeni. 
Sen ona aşkla döndükçe o ise savaş açmıştır sana! 
Mağlup olursun aşkın önünde 
Oysa aşk bile bile mağlup olmak değil midir? 


iki elin havada,al beni götür nereye istersen. 
ister soluna koy, ister soluğuna yeter ki götür… 
Arkanda yalnızlığın kanatan uğultusu,önünde bilinmezlik, 
ben ben olmaktan yoruldum dersin. 

Sigarandan derin bir nefes daha çekersin. 
Dumanında seviştirirsin düşlerini! 
Sen çektikçe içine, daha da yanar ateş 
içine dolar aşk. 
Bir anda bakarsın yerlere dökülen küllere. 
Toplamak istercesine eğilip iki dizinin üstüne 
dokunduğun anda kaybolur küller mutluluğun gibi. 
Parmaklarındaki is izlerini, 
yüreğindeki aşkın ayak izlerine benzetirsin… 

Sokağa, hatta evine sığmaz bedenin. 
Atarsın kendini yataklara, ölmek istiyorum dersin sessizce! 
Yatak dilden anlamaz 
Gözlerin takılır tavanda bir noktaya, deli eden bir uğultu kulaklarında 
geceler sabah olmayı bilmez. 
Bir ezan sesi duyulur ötelerden. 
Uykuya yenik düşmek üzere olan bedeninle yeni güne merhaba dersin. 
Takatsiz, fersiz. 

Oysa; bir el dokunsa 
mavi mavi çiçekler açar sabaha… 
Sevda kısrakları huzur taşır yüreğine nal sesleriyle! 
Yavaşça uzanır doldurursun bardağı, aşk mavisi çayla. 
Yürek yüreğe bir savaştan galip gelmiş 
peynirler ekmeklerin üzerinden yavaş yavaş akar aşağıya 
domatesler mutluluktan şarkılar söyler 
biberler raks eder 
ve yalnızlık işte o anda boynunu büker 
hadi gel yarası yarama denk gelenim 

acına merhem olsun şu yorgun yüreğim 
SOFRA SENİ BEKLİYOR VE 
BENDE …