Dinlediğimiz müzikleri, onlarda kendimizden bir şeyler bulduğumuz için dinliyoruz. Dinlediklerimiz bizi tanımlıyor.
Bir insanı dinlediği müzik tarzlarının içinde barındırdığı hüzünden, öfkeden, acıdan,iyimserlikten,pesimizmden,kırılganlıklardan yakalayabilirsiniz. Fakat bu kolay değildir. Karşınızdaki insanın dinlediklerini derleyip toplayıp itina ile süzmeniz gerek bunun için. Hepsinden önce ise sizin, bir müzikte ya da umumiyetle bir sanat eserinde anlatılanları idrak etme kapasitenizin olması gerekir. Aksi taktirde insanları  müzikle çözümleme yolunda bocalar, hatta yola çıkamayabilirsiniz dahi.
Müzik duygudur evet, fakat aynı zamanda yaşam felsefenizi de ortaya koyar dinlediğiniz parçalar.
Şimdi; sırf trend parçaları tükete tükete herkesleşmiş bir insan hakkında hüküm vermekte acele etmemek daha doğru olur. Çünkü onun dinleyebileceği başka parçalar yoktur,çaresizce tüketir önüne konanları. Bir arayışa, keşfe girişmeye zorlamaz kendisini; kendisini bulmak, kendi müziğini, kendi duygularını, kendi felsefesini keşfetmek yolunda bir çaba harcamaz.
Evet müzik herşey değildir. Ama hayatımızla iç içe olan bir fenomendir.

Müzik yalnızca haz için de dinlenemez mi peki, ya da kafa dinlemek için?  Evet mümkün, böyle müzikler yok değil. Her müziğin ne anlattığını elbette idrak edemeyiz. Herkesin idraki rölatiftir nihai olarak. Herkesin yaşantısı, anıları, sevgiye bakışı,korkuları, sevinçleri, mizacı ayrı ayrıdır.
Ve ayrıca bir müzik parçası bizde çok sayıda birleşik duygular uyandırabilir.
Bir insanı elbette yalnızca dinlediği müziği ile çözümlemeye çalışmak dar görüşlülük olur.
Şunu da unutmamak gerekir ki, her müzik bir şey anlatmayabilir. Bazı müzikler yalnızca yapılmak için yapılmış da olabilir.

Yine de, müziğe farklı bakabilmeyi deneyenlere selam olsun.