Önümüzde ince bir yol var ve hayat boyu yürüyeceğiz bu yolu,arkamızda yığıntılar bırakarak.Bazen düşeceğiz en sevdiğimiz insanın gözünden dibi görünmez boşluğa,bazen de ruhumuz göklerde gezecek.Her şey zıttı ile bilinir diye bir yalan uydurmuş uyduran her kimse. Sevinçliyken göklerde uçan ruhumuz alelacele yere çakılırken, acı ile düştüğümüz boşluktan çıkmak epey uzun sürüyor.

Pespaye aşklar yaşarız mesela,hep Leyla’dan,Mecnun’dan dem vurduğumuz halde.Çünkü sevmeyi unuttuk,sevilmeyi unuttuk daha doğrusu bir kaç efsane hikayeden,belki de masaldan başka bir şey öğretmedi büyüklerimiz.Çevremizde örneklerini göremedik.Suçlu aramıyorum tabiki onlarda görmemiştir aşkı iliklerine kadar yaşayanları.En nihayetinde yüzyıllar geçmiş,Leyla & Mecnun aşkının üzerinden.

Ferhat dağı delmiş diyorlar Şirin için.İnanmak güç geliryor.

Toplumun hali ortada,daha ilk buluşmada dudaklarını kemiriyor yeni nesil aşıklar birbirlerinin.

Bunun adına da aşk diyolar.Aşkları şevhetleri olmuş.Aşk’ı şevhetten ibaret sanan bir asrın insanlarıyla,aynı atmosferde yaşarken,onlarla aynı havayı teneffüz ederken ,kim inanır Ferhat’ın Şirin için dağ deldiğine ? Kim inanır Mecnun’un çöllere düştüğüne ?.