Herkesin ayrı bir dünyası vardır.
Biliyorum,
Ama gerçek sevgi, ayrı dünyaları bir arada toplayıp, yeni bir dünya oluşturmak değil miydi?
Oluşturulan bu dünyada,
Kimsenin benliğini kaybetmeden,
Ortak tutkuları ve duyguları yaşamak değil miydi?

Her türlü çatışmaya rağmen,
Bir küçücük gülümseyiş, bir sıcacık bakışla,
Ve değer yargılarına saygıyla ilerlemek değil midir?

Biz ki farklı olacağız demiş miydim? Zor olanı seçmeliydik,
Çünkü kolay sevgi basittir, zor sevgi kalıcıdır.
Biz zoru sevdik, kimseleri değil, birbirimizi sevdik.

Biz duyguyu ektik bahçemize, büyütüp beslemek için.
Biz, örnek olmalıydık, böyle sevgide olabilirmiş diye.
Çok iyi bilen olmalıydık, çok iyi öğretebilmek için.
Çok iyi seven olmalıydık, çok iyi sevdirebilmek için.

Sorunlar kimseler, maddeler olmamalıydı.
Beklenti insanda mal, mülk, para, tutku, şehvet olmamalıydı.
Gözle görülen bir maneviyat vardı ya da huzurda tutulan...

Biz ki bunu seçmeliydik ve hedeflemeliydik.
Biz ki en zorunu seçtik ve başarmalıydık.

Aşkın, sevginin, saygının, tutkunun paylaşımının tarifini yaptık.
Biz ki başardık, seni de tebrik ederim.
Her şeyin, her başarının, her uç noktanın bir anahtar sözcüğü vardı.
Yanlız onunla başarılırdı, ancak...

Sevgi.
SEVGİ.
SeVgİ.
sEvGi.

"Zor sevgi kalıcıdır" cümlesi, sevginin sadece bir duygu değil, aynı zamanda bir eylemdir, karşılıklı emek ve çaba gerektirir. Kolay olan sevgi geçici olabilir, fakat zoru seçmek, yani zorluklara rağmen birbirini sevmek, ilişkileri kalıcı kılar.

Bahçeye duygu ekmek, büyütmek ve beslemek de sevginin bir süreci, bir yolculuğu simgeler. Sevgi, sadece hissetmekle değil, üzerine titremekle, özen göstermekle gelişir. Ve "çok iyi bilen" olmak, sevgiyi hem almak hem de vermek adına önemli. Gerçek sevgi, sadece birbirini sevmek değil, aynı zamanda başkalarına sevgi öğretmek, sevgiyi paylaşmaktır.

Beklentilerin maddi olgulara, şehvete ya da geçici şeylere dayanması gerektiğini söylemiyorsun. Gerçek sevgi, maneviyatla ve ruhsal huzurla büyür. Bu, hayatta kalıcı ve anlamlı olan şeylerin ne kadar değerli olduğunu vurguluyor.

"Biz ki zoru sevdik ve kimseleri değil birbirimizi sevdik." Bu cümle, doğru olanı yapma yolunda attılan her adımın ne kadar kıymetli olduğunu gösterir. Herkesin farklı dünyası olabilir, ama sevgi ile bunları bir araya getirip ortak bir dünya yaratmak mümkün.

Son olarak, "Sevgi" her zaman en önemli ve en güçlü anahtar, her zorluğu aşacak kadar güçlüdür.