tam bitti diyorsun iyileştim ben artık diyor yarınlara umutla bakıyorsun sonra birden ciçek gibi solduğunu görüyorsun ve başlıyor hastane kapıların neler görüyorsun neler sanıyorsunki tüm insanlar hasta koridorlar sıra bekleyen insanlarla dolu yaşlısı genci çocuğu herkesin bir derdi var kimi amaliyat kimi zatüre kimi şizofren kimi kırık çıkık aklına ne gelirse tüh tühler ve başlıyor köyü muhabbetler koridorlarda doktor kapısında ve adın çağrılıyor başlıyor doktor şikayetin ne anlatıyorsun filmdi röntgenci tahlildi derken gel gitler başlıyor hastane yurdummuş bilemedim günler günleri kovalıyor her geçen gün bitkinliğin coğalıyor eridiğini yavaş yavaş hayattan koptuğunu sanıyorsun sükür diyorsun başkalarını görünce rabbim bundan kötü dert vermesin diye dua ediyorsun ama öyle birşeyki en cokta yalnızlığın ağrına gidiyor etrafında seninle ilgilenecek kimsen yok tek başına hastane köşelerinde ordan oraya savruluyorsun ve genede şükrediyorsun haline ve diyorsun benim sahibim allah yıkı yorgun bir halde hastane odasında geçen günlerim haftaların oluyor iyileşme adına sonra bir türkü takılıyor diline hastane önünde incir ağacı diye ve dökülüyor gözlerinden yaşlar yanaklarına yalnızlığına ağlıyorsun tek başına hastane yurdummuş bilemedim diyorsun sonunda