Ağlamakla ağlamamak arasında can çekiyordu gözleri buğuluydu
Oysa
cebinde kalan son para ile almıştı o elma şekerini bir iki yalamıştı ki henüz aç bir karga düşürmüştü elinden evet yerde paramparçaydı şekeri bir elinde kalan sapına bakıyor bir yerde un ufak olmuş şeker parçalarına ve istemsiz anıları dökülüyordu önüne
umutları da aynı böyle tuzla buz olmuştu hayatın kucağında yaşamaya çalışırken artık bir şekeri yoktu ve umutları da
elinde kendinden emin duran şekerin sapı galibiyetini ilan etmiş savaşçı edasında gülümsüyorken sil baştan başlayıp o anı beynindeki kara sayfalara gömebilir miydi

tabi ki hayır beyninde her siyah beyazdan griye dönmüş kare can çekişirken mutluluk denen olgunun varlığını anlatabilecek miydi boş kalan ellerine yaralarını hep kendi saran ellerini yada gözlerini sildiği o beyazdan siyaha dönüş yapmış kazağı hesap sormaz mıydı kendine düşünceler Arap saçı oluyordu beynine yuva kuruyordu acı kargaları
Kanırta kanırta parçalayarak çıkıyordu acının yaşları

ağlamamalıyım artık bu son gözyaşım olmalı diyordu yavaşça ama kararlı sonra izlediği bir filim karesi belirip kayboluyordu gözlerinde evet yapabilirdi ona konsantre olup tekrar izleyebilirdi oturdu bir taşın üzerine yumdu gözlerini ve o filimi en ince ayrıntısına kadar hatırlamaya çalıştı olmuyordu yapamıyorum lanet olsun dediği anda siyah bir kare belirivermişti gözlerinde
iste o filimin sahnesi sinema ekranında izler gibi izledi izledi

filimde bir sahne vardı o sahnede başrol oyuncularına roller verilmiş hayatlarının filimini çekiyorlar bir yönetmende beğenmediği sahnelerde kestik diye bağırıyordu çok hoşuna gitmişti beyninde hemen kuruluyordu ortam yönetmen elleri oyuncular ise dudakları ve gözleri oluyordu gözleri hep ağlıyor dudakları ise hep acı konuşuyordu beğenmemişti ortaya çıkan eseri

hayır dedi hayır benim hayatımın filimi bu olamaz ve herkesin duyacağı yükseklikte bir sesle haykırdı
Kestik
Is te o günden sonra kendi hayatının kahramanı kendi olmuştu ve çöpe atmaya kıyamadığı elma şekeri çubuğu da tek sırdaşı
Hayat güzel bir öğretmendir yeter ki siz öğrenmek isteyin
Bir gün gelip de bir çubuğa teşekkür edeceği ve tüm mutluluğunu bir çubuğun üzerine kuracağı hiç aklıma gelmemişti
Ve çok mutluydu çubuk koleksiyonu yaptırsa da ona hayat
O yine de çok mutluydu çünkü
yemeden damağında tat bırakan bir şekeri vardı tüm acılara inat
Immm nefis di tadı yıllar geçse de