Bir film düşün. En güzel yerinde reklam girer ya araya. İşte bu ayrılık da öyle oldu. Bir reklam gibi girdi aramıza. Ve bu gencin ölüm sebebi oldu. Sen benim evim, yurdum, aşım, aşkımdın. Şimdi ise hasretini çektiğim yar, kokusuna hasret kaldığım gül. Acımı tazeleyen bir çay geldi yine. Sana olan duygularım eşsizdi. Bir başkasını seni sevdiğim kadar sevemem ki. Evinizin oradaki sokaktan geçerken sol yanıma giren acıların tarifi yok. Hele birde seni karşımda görünce o zaman kalbimin ağrısını gör birde. Sanki yerinden sökülürcesine ağrıyor. Benim her günüm acıyla geçerken, senin her günün mutlulukla geçiyordu. Gözlerimde uyku yok yine. Sabah ise okul var. Uykusuz geçen gecelerim çok. Bugünde uykusuz geçse ne olacak ki. Zamanı gelince sana bir hediye vereceğim. O hediyeden sonra benim sana olan aşkımı anlarsın. Şimdi diyeceksin nasıl bir hediye acaba. Zamanı gelince öğrenirsin. Hediyeyi görünce belki sevmezsin ama o hediyenin bende ki yerini bilmen lazım. Sayılı günlerim kaldı artık. Bitecek biliyorum bu günler. Ve bana gelmeyecek olan mutluluk senin peşinden ayrılmasın. Çünkü seni üzecekler. O yüzden şimdi mutluluğun tadını çıkar.