yıllar öncesi cocuktuk ne televiyon vardı nede internet eski bir rafyada çalan türküler hikayeler vardı arkası yarınlar oyuncakları bile gazoz kapağından yapardık bebekleri kaş göz çizerdik mendilden beşik yapardık bebeklerimize ama çok mutluuyduk beş taş oynardık uzun eşek yakar top
ip atlardık öyle güzeldi o yıllar annelerimiz evde şu kesince zuğaybe derlerdi mahalledeki çeşmeye kovaları bidonları satılları alıp giderdik yolun ucundan çeşmeye kadar kuyruk olurdu sırada sohpetler kız beğenenler doğum sancısı tutan gelinler olurdu yaşlı teyzeler koyu sohpete dalar anneler telaşlı yemek camaşır derken akşam oturmaları iki kadının arasına çocuklar oturmazdı ayıptı büyükler konuşurken laflara dahil olunmazdı mahallede cenaze olunca bir hafta ölüye saygı olurdu radyolar çalmaz ayıp sayılırdı cenaze evinde yemek pişirilmez konu komşu karınca kaderinde yapar götürürdü acılarını hep beraber paylaşırlardı dedikodu yapılmaz dualar kuranlar okunurdu bayram gelince yetimler dullar yoksullar düşünülür fitre zekâtlar onlara verilirdi hiç unutmam bir amca vardı cerci geldi deyince bütün kadınlar başına toplanır tarak ayna iğne iplik aklına ne gelirse alırlardı şam tatlı satan pamuk şeker elmalı şeker ve seyyar dondurmacılar vardı onlar gelince mutlaka alınırdı sonra bohçacılar vardı anneler teyzeler kızların çeyizlerini alırdı onlardan siyah beyaz fotağrafcılar vardı şimdiki gibimiydi herşeyde bir tat bir huzur vardı ah be ne güzeldi o yıllar şimdi hatıralarda kaldı herşey