0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
754
Okunma
Eline kalemi alıp ne yazacağını unutmak, düşünceli günlerine şahit mi?
Karşındaki sana hararetle bir şeyler anlatırken, konuşmasının sonunda ne söylediğini sorar endişesiyle ter dökmek ve kalbinin kısrak atlar gibi hızla koşması aklının kaçmak isteyişini mi gösteriyor?
Geceleri gökyüzüne bakıp ferahlamayı umarken, ayın kanadığını ve yıldızların ağladığını görmek… hüznün sana sımsıkı sarıldığını anlatmaya yeter mi?
Artık olgunluğa eriştiğinden mi, yoksa artık vazgeçtiğinden mi kanadı kırık kuşların kanatlarını sarmak istemeyişin? Bu, merhametinin yorulduğuna bir işaret mi?
Sorularının cevapları var ama sen onları merak etmiyorsun. Galiba hayatın bir imtihan olduğuna artık “gönülden” iman ettin?
Öyle mi?
