Dünyam bir şans dünyası değil ki zar atarak yoluma devam edeyim, yaşayacağım önüme çıkan engelleri, Rabbimin yardımıyla sabırla aşacağım bir yol ve bana tahsis edilmiş olup bitenler dünyası. Belli bir bağlamada hatta belli olan Rabbimin bildirdiği yolda usulca yürüdüğüm, bazen tökezlediğim gerçekliğinden şüphe etmediğim, lakin dünü yaşarken bugüne varırken bir rüya sandığım içine birkaç kelime yazdığım sığdırdığım bir hayat.

Yaşama hatta yaşamıma bir renk katmanın peşinde iken, bazen istemeyerek siyaha boyasam da farkına vararak, gök kuşağı rengine boyamaya devam ederim. Bana sunulan bu hayat benim olduğu kadar, hayatımla etrafımdaki insanların hayatına bir renk katmanın savaşına girsem de, hep yenik düşüyorum, ama vazgeçmiyorum. Karakterler ruhsal yapı her zaman düzgün yerli yerinde olmuyor uygun anını bulmak için, kovalıyorum ve bir gün o anı yakalayarak dünyasını az renklendireceğimin sevinciyle, yaşamaya devam ediyorum. Bu belki bazılarına delilik gibi gelecek e bazen de deli olmak gerekiyor, lakin o kadarda çok değil kıyısından köşesinden.

Hepimizin aynı yapı ve karakterde olması beklenilemez, lakin bir ortak noktada buluşmanın her zaman bir kapısı vardır, ruhen ortak noktayı bulunca hissedince bu kapı açılır ve bir karara mutlaka varılır inancındayım. Sıkıntılarımıza sebep veren yaşantı şeklimiz, imgesel düşler semboller fikirlerden bir an kurtularak nefes almakta gerektiğini biliyorum…

Kurtulma dürtümüze kulak vermez iken, hep içerde sessiz kalmayı seçmek kurtulmanın kapısını açmak yerine bizi her an kapalı hapiste hiç suçumuz yok iken, kendimizi boşuna yargılayarak hüküm vermeye benzer ki, biz hâkim yargıç avukat hiç değiliz. Her sokakta her bakış açısında ölümsüz anı yakalamamız mümkün olamaz, öyle ise bu o an gelene kadar, sokaklarda gülümseyerek gezerek bakışlarımızla etrafımızı şen ederek, şenlik dolu yarınlara yürüyerek varabilir ve o şenliği yarınlarda ancak bulabiliriz, vesselam. Selamlarımla.
Mehmet Aluç