AĞLAMAK İSTİYORUM bugün doyasıya geçen yıllarıma yaşananlara ama olmuyor be
hayat çok acımasız her geçen gün biraz daha zor yaşam dışarda terazi başında oturup insanların kilosunu tartan cocuk
soğuktan buz kesmiş elleri donuk ürkek bakışları acaba kaç kuruş kazanacak akşama kadar
belli değil kimbilir evine ne zaman gidecek ağlamak istiyorum ülkemde böylesine perişan insanlar varken kahroluyorum bunun adı yokluk belası bir lokma ekmek için akşama kadar sokakta çocuk açıyorum insanların haline ne yurtları var ne sırtlarında bir gocuk evsiz barksız yaşamış niçe insanlar şokta çöp toplayanlar evlerine çöpten sebze ekmek alıp götürenler üstleri kır içinde yürekleri buruk gözleri donuk ağlamak istiyorum kimsesizleri gördükçe kahroluyorum elinden birşey gelmiyor üzülüyorum ben ülkemde böyle şeylerin olmasına rabbim yetimlerin sahibi sensin evsizlerin sahibi sensin güldür yüzlerini allahım