BU sokaklardan kimler geçmiş kimler gitmiş her kaldırım taşında kimlerin ayak sesleri olmuş yok kenarlarında toprak evler çamur ve sazlıklarla yapılmış derme çatma iki göz odalar kimleri barındırmış acısıyla tatlısıyla bu sokaklar ah bu sokaklar duvarlar dilleri olsada bir konuşsa kapı önünde sekide oturan nineler yün eğdiren anneler ablalar nerde şimdi kimbilir akşam olunca komşularla içilen kapı sohbeti çayları bir birleriyle atışan nur yüzlü dedeler mahallenin güzel kızları bıçkın delikanlıları şimdi nerdeler oyun oynayan çocuklar şimdi sessiz bu sokaklar kimseler kalmamış evler harabe eski insanlar yok dosluk kardeşlik yok her yani beton yığını olmuş şehrimin ah bu sokakların dili olsada konuşsa geçmişe ait ne varsa anlatsa dedelerimiz anlatırdı seferberlikte asker olduklarını onüç on dört yaşlarındaydık diye başlarlardı söze büyük küçük pür dikkat dinlerdik can kulağıyla şimdi nerede o laf dinleyen çocuklar sokaklar sessiz kaldı tıpkı kayhan yıllar gibi