Zamanın içinde yaşam standartlarında konuşulan kelimelerin, insanlar tarafından işine geleni alıp işine gelmeyeni bir tarafa bırakması ile çıkmış sanırım.
Toplum bazında okumadan çok dinlemeyi yeğlediğimiz için her şeyi dinliyoruz.
Kulak misafiri olarak insanların arasındaki konuşmaları,her şeyi dinliyoruz.
İyi bir şey; söz dinlemek, bilgilenmek…
İşte gerçek yapı burada başlıyor; dinliyoruz da ne anlıyoruz?
Veya
Ne anladığımızı sanıyoruz...
Sorun anlaşılmamak, anlamamak.
Kelime türetmede bir numarayız ve anlamadığımızı sormak da aynı kalitede.
Bahanelerin içinde ‘duymadım ve unuttum’ da anlaşılamadığımızın bir yönü.
Söylerken yalan yanlış söylüyoruz
Ve
Söylenen kelimelerin bazılarının yalan olduğu anlaşılıyor.
İşte sorun burada başlıyor.
Konuştuğunuz kişi unutmuyor…
Anlatamıyorsan,anlaşılamazsın,anlayamazsan,anlatamazsın.
Yalan söylersen,
Yalan söylemeye başladığın yerde kalırsın.
Nerede doğru nerede yanlış söylediğini unutur,
Tekrar yeniden başlarsın anlatmaya…
Anlamak ve anlayabilmek için
Doğruları konuşursun ama önceki söylediklerini bilen kişiler için,
Konuşulanlar anlaşılmıştır.
İsmail Esiner